Kantopsluitingen (“randjes”) vormen een gevaar voor fietsers en in het bijzonder oudere fietsers. Door verschillende oorzaken (inhalen, achterom kijken, …) kan een fietser de kantopsluiting raken. Dit is na “vallen door gladheid” de belangrijkste oorzaak bij enkelvoudige fietsongevallen. Jaarlijks belanden er 45.000 fietsers op de Spoedeisende Hulp na een eenzijdig ongeval. Op basis van onderzoek valt in te schatten dat 14% daarvan — dus meer dan 6.000 gevallen per jaar — het gevolg zijn van het raken van een opsluitband.

De afscheiding tussen fietspad en trottoir dient daarom altijd vergevingsgezind te zijn: óf vlak óf schuin.

Een vlakke afscheiding kan worden gerealiseerd met een kleurverschil tussen fietspad en trottoir of met witte ribbelmarkering.

Als een niveauverschil tussen trottoir en fietspad wenselijk is, volg dan de CROW-richtlijn en gebruik fietspadband. Fietspadband heeft een schuine bovenkant, is overrijdbaar en dus vergevingsgezind.

In tegenstelling tot fietspadband heeft gazonband — net als verticale trottoirband — een zijkant waar een voorwiel vanaf ketst onder een kleine hoek. Gazonband en verticale trottoirband raden wij dus ten sterkste af.

Fietspadband vermindert de effectieve breedte nauwelijks. Als op een fietspad verticale trottoirband of gazonband wordt vervangen door fietspadband wordt het fietspad niet alleen veiliger maar ook (effectief) breder.